Ik luister

Verkiezingscampagnes gaan vaak over wie het hardst kan roepen. Wie het meest in het nieuws is, wie de concurrentie het best kan aftroeven, wie het meest gevatte antwoord geeft in debatten. Ik heb mijzelf een ander doel gesteld deze campagne. Ik wil vooral luisteren.

De afgelopen vier jaar heb ik mij als Kamerlid met veel liefde verdiept in veel verschillende onderwerpen. Van kansengelijkheid in ons onderwijs tot de aanpak van ‘huiselijk’ geweld, van eerlijke handel tot LHBT-veiligheid. De berichten, mails, brieven en telefoontjes die ik over al die onderwerpen kreeg waren daarbij vaak van onschatbare waarde. In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart leg ik mijn oor dan ook graag te luisteren bij (ervarings)deskundigen in het land: studenten, professionals, onderzoekers, mensen die uit eigen ervaring kunnen spreken. Op zoek naar de meest prangende problemen, en wat daar volgens jullie aan gedaan moet worden.

Zo sprak ik vandaag met een groep Syrische studenten. Vluchtelingen, zouden sommigen ze noemen. Afief, zelf ook ooit vluchteling, bedacht een beter woord om zichzelf te beschrijven: blijveling. Prachtig toch? Wat mij betreft verdient dat woord een plek in de Van Dale.

Blijvelingen dus, die sprak ik vandaag. Over de drempels die ze tegenkwamen toen ze aankwamen in Nederland. Over hoe ze graag zo snel mogelijk wilden beginnen met studeren, maar hoe moeilijk dat bleek in de praktijk. Doordat hun diploma hier niet geldig was, of doordat de juiste informatie ontbrak. “Ik voelde me een ontdekkingsreiziger, op weg zonder kaart”, zei één van hen.

Ze hadden inmiddels allemaal hun plek gevonden. Maar vaak was dat ondanks en niet dankzij het systeem dat hen zou moeten helpen. Enorm respect heb ik voor hun doorzettingsvermogen. Hun input helpt me om mijn werk als Kamerlid beter te doen. Zodat de volgende keer dat we in de Kamer in debat gaan over toegankelijk hoger onderwijs, ik de minister kritisch kan bevragen op haar inzet voor deze groep studenten, nu en in de toekomst.

Heb jij nou ook een onderwerp waarover je samen met andere (ervarings)deskundigen en mij in gesprek wil? Of ken jij mensen die ook ideeën hebben hoe het beter kan en mij graag iets zouden willen meegeven? Van harte welkom! Ik luister graag.

2020

Wat. Een. Jaar.

Een jaar van uitersten. Een jaar van verlies voor velen, en vette winst voor sommigen.

Van hollen naar stilstaan. Van dressed up naar locked down.

Waar Corona de hele wereld totaal op z’n kop zette. En waarin pijnlijk duidelijk werd waarom mensen in de zorg, maar ook leraren en supermarktmedewerkers, meer verdienen dan alleen applaus.

Het jaar van Black Lives Matter.  Van demonstreren, leren en vooral luisteren en stil zijn.

Het jaar van scholen dicht, weer open, en toch weer dicht. Van kinderen die ineens van de radar verdwenen. Van een docent die voor de ogen van haar klas mishandeld werd.  Het jaar van masker 19.

Het absolute politieke dieptepunt dit jaar, als je het mij vraagt? De schandalige Moria-deal. En zelfs die afspraken komt dit kabinet niet na. Op Lesbos zitten kwetsbare mensen nog steeds in de modder, zonder sanitaire voorzieningen, zonder medische hulp. Tussen de ratten. Een klein meisje werd verkracht. Drie jaar oud. Ik kan dit soort berichten niet met droge ogen lezen. Wat voel ik me op zo’n moment machteloos. Als Kamerlid. Als mens.

Gelukkig waren er ook momenten dat het wel lukte de wereld een beetje beter te maken.

Zo zetten we samen met D66 en GroenLinks een belangrijke stap op weg naar de uitbreiding van artikel 1 van de Grondwet met de discriminatiegronden handicap en seksuele gerichtheid. Ons voorstel werd door een ruime meerderheid van de Tweede Kamer aangenomen (alleen PVV, SGP, FVD en Van Haga stemden tegen).

Trots ben ik ook dat mijn voorstel werd aangenomen om scholen te verplichten niet alleen op papier maar ook in de praktijk te zorgen voor een veilige plek voor alle leerlingen, dus ook LHBTI+.

Ook mijn verzoek om in het schoolcurriculum aandacht te besteden aan slavernijverleden, migratiegeschiedenis, racisme en anti-semitisme kreeg gelukkig een meerderheid. Diepe buiging voor heldinnen Sohna, Veronika en Lakiesha, die er een petitie over startten.

Wat mij misschien wel het meest raakte dit jaar: dat er op mijn verzoek een onderzoek komt naar verlof voor slachtoffers van ‘huiselijk geweld’. Er komt enorm veel op je af, als je in zo’n situatie zit (weet ik helaas uit eigen ervaring). Daarom wil ik dat slachtoffers de tijd en ruimte krijgen om te regelen wat nodig is om je leven weer op te pakken. Dat we als samenleving tegen slachtoffers zeggen: je staat er niet alleen voor.

Toen Olcay me vroeg of ik mee wilde werken aan haar serie over huiselijk geweld aarzelde ik dan ook geen seconde. Zo belangrijk dat we hierover blijven spreken met elkaar. Niet wegkijken, maar onze mond open doen. Nog steeds krijg ik post van vrouwen die hetzelfde meemaakten, of nog in die ellende zitten. Het is de belangrijkste reden dat ik doe wat ik doe: in de Kamer die stem laten horen.

Ik hoop dat ik dat ook in 2021 mag blijven doen. Maar daarover later meer.

Voor nu: hele mooie feestdagen gewenst. Wees lief voor elkaar!

Waarom ik door wil als Kamerlid

 

‘Dat verklaar en beloof ik’, zei ik precies 1221 dagen geleden tegen onze voorzitter Khadija Arib.

Vanaf die dag dook ik in het diepe en werd ik namens de Partij van de Arbeid lid van de Tweede Kamer. Een supertrots moment, om samen met acht collega’s de stem die onze kiezers ons hadden gegeven te mogen laten horen in Den Haag. En ook superspannend.

Het lijkt wel gisteren, de dag van mijn eerste debat in de plenaire zaal. Het was een debat over onderwijs, en ik had het over mijn oma die als boerendochter haar school nooit kon afmaken, en hoe bijzonder het was dat haar kleindochter hier nu als Kamerlid een pleidooi hield voor gelijke kansen.

Gelijke kansen, daarover sprak ik vaak de afgelopen drie jaar. Als het ging om te lage schooladviezen voor kinderen met lager opgeleide ouders of (groot)ouders met een migratie-achtergrond bijvoorbeeld. Of over het lerarentekort, dat inmiddels door heel Nederland pijnlijk voelbaar is, maar extra hard aankomt op scholen met relatief meer leerlingen met risico’s op achterstanden. Ik schreef er een initiatiefnota over en bestookte onderwijsministers Slob en Van Engelshoven geregeld met Kamervragen en moties.

Maar ook op mijn andere portefeuilles (zo noemen we de onderwerpen waarover je als Kamerlid het woord voert), emancipatie, buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking, ging het vaak over gelijke kansen. Over de verantwoordelijkheid van multinationals voor werknemers in productielanden als China en Bangladesh bijvoorbeeld. Over de steeds verder krimpende ruimte voor NGO’s, vakbonden, en vrouwenrechtenactivisten. Of over de gelijke kansen van LHBTI’s, waar ook in Nederland nog een wereld te winnen valt.

Als Kamerlid in een -helaas- kleinere fractie kon ik vanaf dag 1 meteen vol aan de bak: vragen stellen tijdens het Vragenuur, ik diende moties in en amendementen, en mocht zelfs samen met topvrouwen Vera Bergkamp (D66) en Nevin Özütok (GroenLinks) twee keer plaatsnemen in ‘Vak K’, waar normaal de ministers zitten, om onze gezamenlijke initiatiefwet (over de gelijke behandeling van transgender en intersekse personen, en over het toevoegen van de discriminatiegronden ‘handicap’ en ‘seksuele gerichtheid’ aan Artikel 1 van de Grondwet) te verdedigen. Echt heel mooi om ons daar samen voor in te mogen zetten.

Maar de meeste indruk maakten niet de debatten, Kamervragen, of stemmingen (al blijft het natuurlijk best een bijzonder gevoel als een motie wordt aangenomen, zoals deze bijvoorbeeld😊). De meeste indruk maakten de gesprekken die ik had met de mensen die ik onderweg tegenkwam.

Gesprekken met leraren, over hun gigantische werkdruk en hun zorgen over de toekomst van ons onderwijs. Met ouders, die soms al jaren worstelden met het vinden van passend onderwijs voor hun kind. Met leerlingen in het Voortgezet Speciaal Onderwijs, die me vroegen om in debatten ook het VSO niet te vergeten. Gesprekken met vluchtelingen uit Congo en Soedan in een kamp in Oeganda, dat we bezochten tijdens een indrukwekkend werkbezoek aan Oost-Afrika. En vooral: de vele gesprekken met vrouwen in de vrouwenopvang, die me vertelden over hun pijn en hun dromen.

Want daarmee begon het allemaal voor mij, met een heel persoonlijke initiatiefnota over geweld achter de voordeur. Een onderwerp dat voor mij veel meer is dan alleen politiek: ik kan er helaas zelf als voormalig slachtoffer over meepraten. Best bloot voelde dat, jezelf zo kwetsbaar opstellen onder het oog van collega’s, pers en publiek. Maar ik ben blij dat ik zo een steentje heb kunnen bijdragen aan het bespreekbaar maken van dat hardnekkige taboe.

Het was één van de belangrijkste drijfveren voor mij om politiek actief te worden: een stem geven aan mensen die hun stem niet kunnen of mogen laten horen. En daarmee ben ik nog lang niet klaar. Daarom heb ik besloten om opnieuw te solliciteren naar deze eervolle functie. Want ik wil graag door met waar ik aan ben begonnen. Dóór met mijn wekelijkse vrijdagrondleidingen, die nu helaas wegens Corona even on hold staan, maar na de zomer wel weer digitaal van start gaan. Dóór met mij keihard inzetten voor een betere beloning voor leraren, en gelijke kansen in ons onderwijs. Dóór met onze aanpassing van Artikel 1 van de Grondwet. Dóór met wetgeving voor bedrijven, zodat ze eerlijk gaan produceren, met respect voor mens en milieu. Dóór met mijn strijd tegen seksisme, discriminatie en geweld.

En vooral: dóór met in gesprek gaan met mensen, om te luisteren naar hun zorgen en ideeën en hen een stem te geven in het hart van onze democratie.

Wil jij mij daarbij helpen?

Ben je lid van de PvdA en wil je mijn sollicitatie ondersteunen? Stuur dan voor 30 augustus een ondersteuningsverklaring naar debestekandidaten@pvda.nl (vanaf het mailadres dat gekoppeld is aan jouw lidmaatschap van de PvdA). Schrijf als onderwerp van deze mail ‘Kirsten van den Hul’, met het volgende bericht:

“Met dit bericht verklaar ik Kirsten van den Hul te ondersteunen in haar kandidatuur voor de lijst van de PvdA bij de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021”.

Dank alvast! ❤

Wil je meedenken en meedoen als vrijwilliger in mijn campagneteam? Als je dat leuk lijkt, stuur mij dan een mail via kieskirsten@gmail.com.

Kan ik jou helpen?

Overweeg je zelf om je kandidaat te stellen voor de PvdA? Hier lees je hoe dat precies in zijn werk gaat. En als je nog twijfelt, of vragen hebt over het werk als Kamerlid: mail me, ik deel graag mijn ervaring.

What we cannot imagine cannot come into being.

bell hooks